Ik heb nog wat rond gezworven door Senior Plaza.
Leuk site voor 50 plussers (e.a).
Voor de plaza KLIK HIER
Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
donderdag 29 november 2007
Scharensliep
Met dit soort wagens kwam de slijper aan huis om messen, scharen e.d. te slijpen.
De Scharensliep!
De Scharensliep!
-
NTS
Dit plaatje uit de TV zwart/wit periode kan ik me nog uitstekend herinneren.
Als er even niets te vertonen viel kwam er PAUZE bij te staan.
Van NTS PAUZE werd al snel gemaakt:
Niet Tegen Stoten Paal Al Uit Zijn Evenwicht.
Grappig dat deze herinneringen terugkomen bij het zien van het plaatje.
DQ
-
Als er even niets te vertonen viel kwam er PAUZE bij te staan.
Van NTS PAUZE werd al snel gemaakt:
Niet Tegen Stoten Paal Al Uit Zijn Evenwicht.
Grappig dat deze herinneringen terugkomen bij het zien van het plaatje.
DQ
-
Nostalgie
Nostalgie
(uit Jongens en Wetenschap, Speybrouck en Fillet, België, met dank aan Marcel Willems voor het sturen van de tekst)VriendenBelgie.jpg (16969 bytes)
Heb jij je onlangs zelf nog eens de vraag gesteld: "Hoe ben ik zo oud kunnen worden?"
Als kind reden we mee in wagens zonder veiligheidsgordels of airbags …. Onze bedden waren geschilderd in vrolijk gekleurde, op lood gebaseerde, verven. We hadden geen kindveilige afsluiting op geneesmiddelen, deuren of kasten. En als we fietsten deden we dat zonder helm. We dronken water van de tuinslang, van de put, nooit uit een fles – verschrikkelijk !
We brachten uren door in het monteren van een gocart uit rommel en lieten ons dan van een helling afbollen, om tijdens de afdaling vast te stellen dat we de remmen vergaten. Nadat we enkele keren in de struiken waren beland, bedachten we een oplossing. We experimenteerden met het uiteenhalen en opnieuw in elkaar steken van radio's en andere elektrische toestellen, om enkel te worden verraden door de zwart geblakerde muur boven het stopcontact …. want we hadden kortsluiting veroorzaakt.
We gingen 's morgens van huis weg en speelden de hele dag …. Zo lang we er maar voor zorgden terug thuis te zijn bij valavond. Niemand kon ons daarbij bereiken. Geen GSM's. Nooit zijn we gewaarschuwd tegen pedofielen. Onvoorstelbaar ! We sneden ons en braken botten en tanden, nochtans gaf dit geen aanleiding tot rechtszaken. Het waren ongevallen. Niemand viel iets te verwijten, behalve onszelf. We vochten en sloegen elkaar bont en blauw, en leerden daarmee om te gaan. We aten slecht snoepgoed, brood en "goede" boter, spek met eieren en dronken frisdrank, maar we hadden nooit overgewicht, we waren altijd buiten aan het spelen. We deelden onze drank door samen van dezelfde fles te drinken en niemand is hier ooit aan overleden. Niemand ontsnapte aan courante kinderziekten en we gaven ze grif aan elkaar door. Zo bouwden we zelf onze immuniteit op, zonder antibiotica. We hadden geen Playstations, Nintendo 64, X-boxes, video spelletjes, 40 televisiezenders, video, surround sound, GSM, P.C., internet chat-rooms etc. …. maar we hadden vrienden.
We gingen naar buiten en maakten daar vrienden. We reden op onze fiets of wandelden naar een vriend thuis, belden aan of gingen zelfs gewoon via de achterdeur naar binnen. Stel je dit voor. Zonder de ouders hier eerst om te vragen ! En even later zaten wij mee aan tafel aan een boterham met stroop of spek te smikkelen. Helemaal alleen ! Helemaal alleen in die koude afgrijselijke wereld ! Zonder oppasser – hoe deden we het toch ? We vonden spelletjes uit met stokken, tennisballen, katapulten, bogen … en – hoewel we ervoor werden gewaarschuwd – niemand verloor een oog. Niet iedereen mocht mee voetballen, en zij die geen team vonden, moesten leren omgaan met de ontgoocheling …. Moesten leren een andere coalitie te sluiten.
Onze daden waren die van onszelf. Gevolgen werden verwacht. Niemand of niets om zich achter te verbergen. De idee van ouders die ons automatisch in bescherming namen, als we de wet overtraden of in aanraking kwamen met een gezagspersoon, was ongekend. Ze steunden zelfs de wet, hadden respect voor de regelgeving ! Een tot twee maanden (en langer) internaat werden voor velen overbrugd met één worst, 2 potten zelfgemaakte confituur, een weckpot uitgebakken spek, en een pakje karamellen om de eerste dagen onze heimwee te "versnoepen" en 2 tot 4 brieven van "ma".
Niettegenstaande hun ongezien gevaarlijke jeugd, hebben de bovenvermelde generaties de beste risiconemers, probleemoplossers en ontdekkers ooit voortgebracht.
De voorbije 50 jaar heeft een explosie gekend aan innovaties en nieuwe ideeën. We kenden vrijheid, mislukking, succes en verantwoordelijkheid, en leerden hiermee om te gaan.
-
(uit Jongens en Wetenschap, Speybrouck en Fillet, België, met dank aan Marcel Willems voor het sturen van de tekst)VriendenBelgie.jpg (16969 bytes)
Heb jij je onlangs zelf nog eens de vraag gesteld: "Hoe ben ik zo oud kunnen worden?"
Als kind reden we mee in wagens zonder veiligheidsgordels of airbags …. Onze bedden waren geschilderd in vrolijk gekleurde, op lood gebaseerde, verven. We hadden geen kindveilige afsluiting op geneesmiddelen, deuren of kasten. En als we fietsten deden we dat zonder helm. We dronken water van de tuinslang, van de put, nooit uit een fles – verschrikkelijk !
We brachten uren door in het monteren van een gocart uit rommel en lieten ons dan van een helling afbollen, om tijdens de afdaling vast te stellen dat we de remmen vergaten. Nadat we enkele keren in de struiken waren beland, bedachten we een oplossing. We experimenteerden met het uiteenhalen en opnieuw in elkaar steken van radio's en andere elektrische toestellen, om enkel te worden verraden door de zwart geblakerde muur boven het stopcontact …. want we hadden kortsluiting veroorzaakt.
We gingen 's morgens van huis weg en speelden de hele dag …. Zo lang we er maar voor zorgden terug thuis te zijn bij valavond. Niemand kon ons daarbij bereiken. Geen GSM's. Nooit zijn we gewaarschuwd tegen pedofielen. Onvoorstelbaar ! We sneden ons en braken botten en tanden, nochtans gaf dit geen aanleiding tot rechtszaken. Het waren ongevallen. Niemand viel iets te verwijten, behalve onszelf. We vochten en sloegen elkaar bont en blauw, en leerden daarmee om te gaan. We aten slecht snoepgoed, brood en "goede" boter, spek met eieren en dronken frisdrank, maar we hadden nooit overgewicht, we waren altijd buiten aan het spelen. We deelden onze drank door samen van dezelfde fles te drinken en niemand is hier ooit aan overleden. Niemand ontsnapte aan courante kinderziekten en we gaven ze grif aan elkaar door. Zo bouwden we zelf onze immuniteit op, zonder antibiotica. We hadden geen Playstations, Nintendo 64, X-boxes, video spelletjes, 40 televisiezenders, video, surround sound, GSM, P.C., internet chat-rooms etc. …. maar we hadden vrienden.
We gingen naar buiten en maakten daar vrienden. We reden op onze fiets of wandelden naar een vriend thuis, belden aan of gingen zelfs gewoon via de achterdeur naar binnen. Stel je dit voor. Zonder de ouders hier eerst om te vragen ! En even later zaten wij mee aan tafel aan een boterham met stroop of spek te smikkelen. Helemaal alleen ! Helemaal alleen in die koude afgrijselijke wereld ! Zonder oppasser – hoe deden we het toch ? We vonden spelletjes uit met stokken, tennisballen, katapulten, bogen … en – hoewel we ervoor werden gewaarschuwd – niemand verloor een oog. Niet iedereen mocht mee voetballen, en zij die geen team vonden, moesten leren omgaan met de ontgoocheling …. Moesten leren een andere coalitie te sluiten.
Onze daden waren die van onszelf. Gevolgen werden verwacht. Niemand of niets om zich achter te verbergen. De idee van ouders die ons automatisch in bescherming namen, als we de wet overtraden of in aanraking kwamen met een gezagspersoon, was ongekend. Ze steunden zelfs de wet, hadden respect voor de regelgeving ! Een tot twee maanden (en langer) internaat werden voor velen overbrugd met één worst, 2 potten zelfgemaakte confituur, een weckpot uitgebakken spek, en een pakje karamellen om de eerste dagen onze heimwee te "versnoepen" en 2 tot 4 brieven van "ma".
Niettegenstaande hun ongezien gevaarlijke jeugd, hebben de bovenvermelde generaties de beste risiconemers, probleemoplossers en ontdekkers ooit voortgebracht.
De voorbije 50 jaar heeft een explosie gekend aan innovaties en nieuwe ideeën. We kenden vrijheid, mislukking, succes en verantwoordelijkheid, en leerden hiermee om te gaan.
-
Tongbreker
In een zeemansdorpje woonde eens een meisje, Barbara genaamd. Barbara maakte de allerlekkerste rabarberpudding in de verre wijde omtrek, en iedereen was zo gek op de rabarberpudding van Barbara dat iedereen haar Rabarberbarbara noemde. Omdat Rabarberbarbara op een gegeven moment zo bekend was geworden met haar rabarberpudding, besloot ze om haar eigen bar te openen. Natuurlijk werd de bar de Rabarberbarbarabar genoemd. Rabarberbarbara had in haar Rabarberbarbarabar nogal wat vaste klanten, maar veruit de meest bekende klanten waren wel 3 barbaren die regelmatig van rabarberbarbara's rabarberpudding genoten in de rabarberbarbarabar. En omdat deze barbaren zo vaak in de rabarberbarbarabar kwamen om rabarberbarbara's rabarberpudding te eten kregen zij op een gegeven moment de bijnaam " Rabarberbarbarabarbarbaren". De babarberbarbarabarbarbaren hadden natuurlijk ook lange stoere baarden en deze werden natuurlijk de rabarberbarbarabarbarbarenbaarden genoemd. Als de rabarberbarbarabarbarbaren hun rabarberbarbarabarbarbarenbaarden wilden verzorgen, dan gingen zij altijd naar de barbier:
De rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbier. De rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbier besloot om samen met de rabarberbarbarabarbarbaren een barbecue te organiseren: Een rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbecue
Don Camillo en de Kleine Wereld
Aangezien ik las dat artikelen uit Wikipedia mogen worden overgenomen, mits met bronvermelding en link naar het oorspronkelijk artikel, hield niets me tegen te kopiëren en te plakken.
De link is:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Don_Camillo_en_de_Kleine_Wereld
============================================
Don Camillo en de Kleine Wereld
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Don Camillo en de Kleine Wereld is de naam van de eerste van een serie satirische verhalenbundels over de vermakelijke verwikkelingen van een dorpspastoor, een communistisch burgemeester en de rest van het dorp, geschreven door de journalist en schrijver Giovannino Guareschi.
* 1 Don Camillo en de Echte Wereld
* 2 De hoofdfiguren
o 2.1 Don Camillo Tarocci
o 2.2 De Christus aan het Kruis
o 2.3 Giuseppe Botazzi
o 2.4 Lo Smilzo en Brusco
o 2.5 "De Knokploeg" en "De Vrouwen"
o 2.6 Catharina Tarocci
* 3 Boeken
- Don Camillo en de Echte Wereld
De romans bestaan merendeels uit een aantal dorpsgeschiedenissen met veelal politieke of maatschappelijke lading, die toch min of meer een geheel vormen. De verhalen spelen grotendeels in een nooit bij name genoemd dorp aan de Po. Wie het preciezer wil weten, moet beseffen dat voor de schrijver de Po bij Piacenza begint. De opnames voor de beroemde films met Fernandel in de hoofdrol vonden plaats in het Italiaanse dorp Brescello, ten noordoosten van Parma aan de Po.
De tijd is die vlak na de Tweede Wereldoorlog, als in Italië de PCI, de Italiaanse Communistische Partij, een serieus machtsblok is. Die partij wordt in het dorp vertegenwoordigd door Peppone, die als burgemeester de communistische idealen wil verwerkelijken, wat Don Camillo met alle middelen probeert te verhinderen. De twee kennen elkaar echter al uit de tijd dat Peppone een rekruut was en Don Camillo een aalmoezenier en als puntje bij paaltje komt, kunnen ze op elkaar rekenen.
Ondanks het vaak satirische karakter, zijn de verhalen van Don Camillo een scherp portret van het naoorlogse Italië, met al zijn gebreken en soms gewelddadige politiek. Vele verhalen zijn dan ook eerder tragisch dan komisch. Het is dan ook tekenend dat Peppone weliswaar de eeuwige tegenstander van Don Camillo is, maar dat ze een lijn trekken tegen de sociale misstanden en werkeloosheid op het platteland.
- De hoofdfiguren
- Don Camillo Tarocci
Een "eenvoudige" dorpspastoor, ook wel "Kameraad Tarocci, Camillo, typograaf" als hij door Peppone af te persen een plaats in de delegatie van Italiaanse Kameraden naar de USSR weet te verwerven. Zijn grootste trots is het Patronaat voor Jongens, met een speeltuin voor de kleintjes, dat klaar was toen Peppones Volkshuis nog alle sloten miste. Door overal zijn neus in te steken, fungeert hij als bliksemafleider tussen de "roden" (de communisten) en de "zwarten" van de Democrazia Cristiana en alles ter rechterzijde. Don Camillo is bepaald geen heilige en vooral de jacht en de "rooien uit de stad" zijn grote bronnen van verleiding, waaronder hij meer dan eens bezwijkt. Dit leidt tot tweemaal toe tot een overplaatsing uit zijn geliefde dorp, maar Don Camillo blijkt onmisbaar. Don Camillo is de oprichter, voorzitter en coach van de voetbalvereniging Gagliarda, een team dat hij meer opstoppers verkoopt dan de spelers ooit aan de bal kunnen uitdelen en aan een overwinning probeert te helpen door de scheidsrechter om te kopen.
- De Christus aan het Kruis
Zoals Giovanni Guareshi het zelf schrijft, niet de Christus is, maar zijn Christus, de stem namelijk van zijn geweten. De Christus van het Kruis ziet alle dorpsrellen en relletjes, schandalen, provocaties over en weer gelaten aan. Zijn motto is "Da mihi animam, caetera tolle'" ("Geef mij de zielen en draag de rest"). Hoewel Don Camillo er met enige regelmaat van afdwaalt, kan de Christus aan het Kruis hem met enige vermaningen altijd weer op het rechte pad brengen, dat overigens opvallend ondogmatisch is.
- Giuseppe Botazzi
Beter bekend als Peppone. Garagehouder, vakkundig mecanicien, communistisch burgemeester en later zelfs senator. Politiek een stalinistisch ijzervreter, persoonlijk een tamelijk goede huisvader met een mond die veel groter is dan zijn hart en behept met net zoveel gevoeligheid voor de verleidingen van het kapitalisme als alle anderen, zoals tijdens de "Staking van de klepelarbeiders" blijkt. Hij is pas na lange acties bereid de klokkenist een loonsverhoging toe te kennen. Zijn grootste trots is het Volkshuis dat hij bekostigd heeft met door de Duitsers geroofde juwelen, die hij in een lijkkist uit een Brits hoofdkwartier heeft gesmokkeld door Don Camillo de begrafenisdienst te laten leiden. Overigens heeft hij het hart op de juiste plek en lucht het soms (in het geheim en als het niet anders kan, zelfs 's nachts) bij de Christus aan het Kruis. Giuseppe Bottazi leidt het elftal van Dynamo en beslist een cruciale wedstrijd in zijn voordeel door de scheidsrechter meer te bieden dan Don Camillo.
- Lo Smilzo en Brusco
Lo Smilzo ofwel De Magere is een van die vervloekte kerels die zo lenig zijn dat ze door een kogelregen kunnen lopen zonder geraakt te worden, een eigenschap die hem goed van pas komt in zijn contacten met Don Camillo. In de oorlog was hij was hij ordonnans van Peppone toen die als partizaan in de bergen vocht en is na die tijd tot gemeentebode benoemd. Samen met Brusco, de andere steunpilaar van Peppone, verdedigt hij de positie van De Chef als deze door een fout op een röntgenfoto zich voortijdig opmaakt het tijdelijke met het eeuwige te verwisselen. Beiden zijn van goede wil, maar rijkelijk onbesuisd zoals blijkt wanneer Peppone Brusco er met geweld van moet weerhouden zijn zoon het hoofd in te slaan als deze, natuurlijk omwille van een meisje, deserteert en uiteindelijk in de klokkentoren met haar trouwt.
- "De Knokploeg" en "De Vrouwen"
De Knokploeg is de trouwe aanhang van Peppone, het gestaalde kader dat met een oude Dodge en op de fiets post bij stakingen, "het volk galvaniseert" en politieke tegenstanders afrost. De leden blijven, afgezien van de Magere en Brusco, veelal anoniem. Wat de knokploeg voor Peppone is, zijn de vrouwen voor Don Camillo. Gemobiliseerd door het parochieblad vormen ze een machtsblok waar de mannen terdege rekening mee moeten houden. De knokploeg kan op straat iemand het leven zuur maken, maar de vrouwen zijn de baas in huis en het echtelijk bed.
- Catharina Tarocci
"Cat" voor vrienden, de nicht van Don Camillo die hem en Peppone het leven zuur komt maken nadat ze door haar moeder naar het platteland is gestuurd omdat ze zwanger is. Omdat er in het dorp voor zo'n wilde meid weinig te beleven valt, organiseert ze vanuit het raam van de kamer waar Don Camillo haar heeft opgesloten met haar motorbende de nodige ophef, maar valt uiteindelijk voor de zoon van Peppone.
- Boeken
* Mondo Piccolo "Don Camillo" (Don Camillo en de Kleine Wereld, 1948)
* Mondo Piccolo: Don Camillo e il suo gregge (Don Camillo en zijn kudde, 1953)
* Il Compagno Don Camillo (Don Camillo in Rusland, 1963)
* Don Camillo e i giovani d'oggi (Basta!, 1969)
-
De link is:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Don_Camillo_en_de_Kleine_Wereld
============================================
Don Camillo en de Kleine Wereld
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Don Camillo en de Kleine Wereld is de naam van de eerste van een serie satirische verhalenbundels over de vermakelijke verwikkelingen van een dorpspastoor, een communistisch burgemeester en de rest van het dorp, geschreven door de journalist en schrijver Giovannino Guareschi.
* 1 Don Camillo en de Echte Wereld
* 2 De hoofdfiguren
o 2.1 Don Camillo Tarocci
o 2.2 De Christus aan het Kruis
o 2.3 Giuseppe Botazzi
o 2.4 Lo Smilzo en Brusco
o 2.5 "De Knokploeg" en "De Vrouwen"
o 2.6 Catharina Tarocci
* 3 Boeken
- Don Camillo en de Echte Wereld
De romans bestaan merendeels uit een aantal dorpsgeschiedenissen met veelal politieke of maatschappelijke lading, die toch min of meer een geheel vormen. De verhalen spelen grotendeels in een nooit bij name genoemd dorp aan de Po. Wie het preciezer wil weten, moet beseffen dat voor de schrijver de Po bij Piacenza begint. De opnames voor de beroemde films met Fernandel in de hoofdrol vonden plaats in het Italiaanse dorp Brescello, ten noordoosten van Parma aan de Po.
De tijd is die vlak na de Tweede Wereldoorlog, als in Italië de PCI, de Italiaanse Communistische Partij, een serieus machtsblok is. Die partij wordt in het dorp vertegenwoordigd door Peppone, die als burgemeester de communistische idealen wil verwerkelijken, wat Don Camillo met alle middelen probeert te verhinderen. De twee kennen elkaar echter al uit de tijd dat Peppone een rekruut was en Don Camillo een aalmoezenier en als puntje bij paaltje komt, kunnen ze op elkaar rekenen.
Ondanks het vaak satirische karakter, zijn de verhalen van Don Camillo een scherp portret van het naoorlogse Italië, met al zijn gebreken en soms gewelddadige politiek. Vele verhalen zijn dan ook eerder tragisch dan komisch. Het is dan ook tekenend dat Peppone weliswaar de eeuwige tegenstander van Don Camillo is, maar dat ze een lijn trekken tegen de sociale misstanden en werkeloosheid op het platteland.
- De hoofdfiguren
- Don Camillo Tarocci
Een "eenvoudige" dorpspastoor, ook wel "Kameraad Tarocci, Camillo, typograaf" als hij door Peppone af te persen een plaats in de delegatie van Italiaanse Kameraden naar de USSR weet te verwerven. Zijn grootste trots is het Patronaat voor Jongens, met een speeltuin voor de kleintjes, dat klaar was toen Peppones Volkshuis nog alle sloten miste. Door overal zijn neus in te steken, fungeert hij als bliksemafleider tussen de "roden" (de communisten) en de "zwarten" van de Democrazia Cristiana en alles ter rechterzijde. Don Camillo is bepaald geen heilige en vooral de jacht en de "rooien uit de stad" zijn grote bronnen van verleiding, waaronder hij meer dan eens bezwijkt. Dit leidt tot tweemaal toe tot een overplaatsing uit zijn geliefde dorp, maar Don Camillo blijkt onmisbaar. Don Camillo is de oprichter, voorzitter en coach van de voetbalvereniging Gagliarda, een team dat hij meer opstoppers verkoopt dan de spelers ooit aan de bal kunnen uitdelen en aan een overwinning probeert te helpen door de scheidsrechter om te kopen.
- De Christus aan het Kruis
Zoals Giovanni Guareshi het zelf schrijft, niet de Christus is, maar zijn Christus, de stem namelijk van zijn geweten. De Christus van het Kruis ziet alle dorpsrellen en relletjes, schandalen, provocaties over en weer gelaten aan. Zijn motto is "Da mihi animam, caetera tolle'" ("Geef mij de zielen en draag de rest"). Hoewel Don Camillo er met enige regelmaat van afdwaalt, kan de Christus aan het Kruis hem met enige vermaningen altijd weer op het rechte pad brengen, dat overigens opvallend ondogmatisch is.
- Giuseppe Botazzi
Beter bekend als Peppone. Garagehouder, vakkundig mecanicien, communistisch burgemeester en later zelfs senator. Politiek een stalinistisch ijzervreter, persoonlijk een tamelijk goede huisvader met een mond die veel groter is dan zijn hart en behept met net zoveel gevoeligheid voor de verleidingen van het kapitalisme als alle anderen, zoals tijdens de "Staking van de klepelarbeiders" blijkt. Hij is pas na lange acties bereid de klokkenist een loonsverhoging toe te kennen. Zijn grootste trots is het Volkshuis dat hij bekostigd heeft met door de Duitsers geroofde juwelen, die hij in een lijkkist uit een Brits hoofdkwartier heeft gesmokkeld door Don Camillo de begrafenisdienst te laten leiden. Overigens heeft hij het hart op de juiste plek en lucht het soms (in het geheim en als het niet anders kan, zelfs 's nachts) bij de Christus aan het Kruis. Giuseppe Bottazi leidt het elftal van Dynamo en beslist een cruciale wedstrijd in zijn voordeel door de scheidsrechter meer te bieden dan Don Camillo.
- Lo Smilzo en Brusco
Lo Smilzo ofwel De Magere is een van die vervloekte kerels die zo lenig zijn dat ze door een kogelregen kunnen lopen zonder geraakt te worden, een eigenschap die hem goed van pas komt in zijn contacten met Don Camillo. In de oorlog was hij was hij ordonnans van Peppone toen die als partizaan in de bergen vocht en is na die tijd tot gemeentebode benoemd. Samen met Brusco, de andere steunpilaar van Peppone, verdedigt hij de positie van De Chef als deze door een fout op een röntgenfoto zich voortijdig opmaakt het tijdelijke met het eeuwige te verwisselen. Beiden zijn van goede wil, maar rijkelijk onbesuisd zoals blijkt wanneer Peppone Brusco er met geweld van moet weerhouden zijn zoon het hoofd in te slaan als deze, natuurlijk omwille van een meisje, deserteert en uiteindelijk in de klokkentoren met haar trouwt.
- "De Knokploeg" en "De Vrouwen"
De Knokploeg is de trouwe aanhang van Peppone, het gestaalde kader dat met een oude Dodge en op de fiets post bij stakingen, "het volk galvaniseert" en politieke tegenstanders afrost. De leden blijven, afgezien van de Magere en Brusco, veelal anoniem. Wat de knokploeg voor Peppone is, zijn de vrouwen voor Don Camillo. Gemobiliseerd door het parochieblad vormen ze een machtsblok waar de mannen terdege rekening mee moeten houden. De knokploeg kan op straat iemand het leven zuur maken, maar de vrouwen zijn de baas in huis en het echtelijk bed.
- Catharina Tarocci
"Cat" voor vrienden, de nicht van Don Camillo die hem en Peppone het leven zuur komt maken nadat ze door haar moeder naar het platteland is gestuurd omdat ze zwanger is. Omdat er in het dorp voor zo'n wilde meid weinig te beleven valt, organiseert ze vanuit het raam van de kamer waar Don Camillo haar heeft opgesloten met haar motorbende de nodige ophef, maar valt uiteindelijk voor de zoon van Peppone.
- Boeken
* Mondo Piccolo "Don Camillo" (Don Camillo en de Kleine Wereld, 1948)
* Mondo Piccolo: Don Camillo e il suo gregge (Don Camillo en zijn kudde, 1953)
* Il Compagno Don Camillo (Don Camillo in Rusland, 1963)
* Don Camillo e i giovani d'oggi (Basta!, 1969)
-
Armoedebestrijding
De missie Uruzgan wordt verlengd.
De 1 miljard euro wordt opgebracht door mensen die het financieel moeilijk hebben.
Leve voedselbanken en armoedebestrijding.
-
De 1 miljard euro wordt opgebracht door mensen die het financieel moeilijk hebben.
Leve voedselbanken en armoedebestrijding.
-
Radio zendamateur. Morse verbinding
Een filmpje van een zendamateur die een verbinding maakt via het "ouderwetse" maar zeer betrouwbare MORSE (telegrafie).
Uiteraard heeft een zendamateur zeer veel mogelijkheden om een verbinding te maken.
Hij kan dat ook doen met spraak, televisie en computer.
Elke zendamateur krijgt van de staat waar hij woont na het afleggen van een examen een call (roepletters).
We zien hier PA2HGD aan het werk.
Mijn eigen call is PA0ZMD.
DQ
-
Uiteraard heeft een zendamateur zeer veel mogelijkheden om een verbinding te maken.
Hij kan dat ook doen met spraak, televisie en computer.
Elke zendamateur krijgt van de staat waar hij woont na het afleggen van een examen een call (roepletters).
We zien hier PA2HGD aan het werk.
Mijn eigen call is PA0ZMD.
DQ
-
-
Groot Nieuws Radio
Klik op het logo voor de website.
Uit de website van GrootNieuwsRadio:
De middengolf heeft een kleurrijke nieuwkomer. Op 1 december gaat GrootNieuwsRadio 1008 AM officieel van start. Het radiostation heeft een christelijke inslag en richt zich voornamelijk op de gelovige luisteraar. Actualiteiten en sociale thema's gaan hand in hand met kerknieuws en geestelijke onderwerpen, steeds afgewisseld met de mooiste gospelsongs. Maak kennis met GrootNieuwsRadio 1008 AM...
-
De middengolf heeft een kleurrijke nieuwkomer. Op 1 december gaat GrootNieuwsRadio 1008 AM officieel van start. Het radiostation heeft een christelijke inslag en richt zich voornamelijk op de gelovige luisteraar. Actualiteiten en sociale thema's gaan hand in hand met kerknieuws en geestelijke onderwerpen, steeds afgewisseld met de mooiste gospelsongs. Maak kennis met GrootNieuwsRadio 1008 AM...
-
Venus Atmosfeer
De atmosfeer van Venus stroomt als de aardse atmosfeer.
Klik op foto voor complete NRC artikel.
DQ
-
Klik op foto voor complete NRC artikel.
DQ
Don Camillo Omnibus
Inmiddels de aan Sebo toegezegde boeken gefotografeerd.Hierbij de omslag van een Omnibus met een foto van de schrijver.
-
De ONCE
Mijn zwager Ben in Andalucía, Spanje, is vanaf zijn geboorte slechtziend.
Na zijn emigratie naar Spanje kwam hij in de gelegenheid om zijn brood te verdienen bij de Blinden en Slechtziende organisatie ONCE.
Degene die in Spanje is geweest kent de ONCE o.a. van de hokjes waar men loten kan kopen.
Via deze verkoop verkrijgt de organisatie zijn inkomsten.
Voor de Engelse ONCE website KLIK HIER
-
Diversen
Donderdag.
Erg slecht geslapen maar tegen de morgen in slaap gevallen, waardoor laat op.
Kijkend naar buiten zie ik dat ik weinig heb gemist.
Kil, koud en onvriendelijk.
De superstorm is tot nu weggebleven.
Van storm word ik altijd wat onrustig omdat mijn 18 meter hoge zend-antenne dan staat te zwaaien.
Dat moet ook omdat de paal anders afbreekt maar een leuk gezicht is het niet.
Een fout van ons klimaat is een tekort aan zomer en een teveel aan winter.
Een paar dagen geleden was ik onbereikbaar voor Sebo.
Een nadeel van onze communicatie-tijdperk is het vertrouwen dat je altijd bereikbaar bent.
Ik dacht daar redelijk gemakkelijk in te zijn totdat ik merkte me ongemakkelijk te voelen toen ik mijn mobieltje een keertje thuis had laten liggen.
(Ik ben terug gegaan en heb het ding opgehaald)
Sebo maakte zich ongerust.
Ik ken dat gevoel heel goed.
Afstanden bestaan niet meer.
Mijn zwager in Spanje en ik wisselen al jaren lang elke dag mailtjes uit.
We doen dat via onze "praat"-mailtjes.
Dat wil zeggen via gesproken woord.
Het werkt erg goed en als je er eenmaal aan gewend bent wil je het niet meer missen.
Als er nu door onverwachte omstandigheden een keer geen post komt, worden we ongerust.
Een heel opvallend gevolg van de ontwikkelingen van deze tijd.
Onrustig ongerust worden terwijl er enkele duizenden kilometers tussen elkaar zitten.
Terugkomend op de gesproken mailtjes.
Deze manier van communiceren heeft ons door enkele moeilijke perioden heengeleid.
Het werkt enorm bevrijdend de microfoon open te zetten en gewoon van je af te praten.
Wetende dat het later op de dag beluisterd wordt door iemand die je totaal vertrouwd en eerlijk zal reageren.
Voor mij werkt dit over het algemeen beter dan een telefoongesprek.
Praten zonder in de reden te worden gevallen kan heel fijn zijn.
Met buitengewoon belangstelling volg ik het proces waar Sebo zich in bevindt.
De woorden die worden gebruikt zijn heel herkenbaar voor me.
Ik ben opgegroeid in een omgeving waar dit normaal was.
Mijn vader was voorganger van een Christelijke gemeente en alles stond in dienst van het geloof.
Mijn moeder deed ook het nodige in dat werk.
Kinderwerk enz.
Wij zijn geen aandacht tekort gekomen maar alles was overgoten door het Christelijke sausje.
Ik heb zelf de indruk dat we overvoerd zijn.
Het is moeilijk om te zeggen dat mijn zusters en ik ongelovig zijn maar in praktische zin wordt er weinig tot niets aan gedaan.
Door die overvoering heb ik soms een beetje moeite met de uitspraken van Sebo.
Het zou kunnen dat ik een beetje jaloers op hem ben maar daar ben ik eerlijk gezegd niet uit.
Wel weet ik zeker dat Christenen het zo vaak laten afweten, het allemaal zo goed weten (over anderen....) en zich zo "rechts" opstellen.
Dat kan ik niet begrijpen.
Het socialisme staat het dichtst bij de eerste Christen-gemeenten.
Men zegt vaak dat men niet naar mensen moet kijken maar waar kan men anders zien dat God bestaat en invloed heeft?
Voedselbanken zijn groot geworden tijdens een regering onder een Christelijke premier.
Een regering die wel het lef heeft om financieel uitstekend voor zichzelf te zorgen.
Tevens wordt er gevochten in Afghanistan, terwijl vechten toch iets satanisch is. (Naar mijn bescheiden mening.)
Onbegrijpelijk.
Ik krijg wat problemen met de PC.
Het apparaat is een jaar of 3 oud en begint technisch achterhaald te raken.
Toch maar eens rond kijken.
DQ
-
TROUW --> ICT missers
* ’Ter Horst verzwijgt ICT-missers’
De ICT-problemen bij de overheid zijn veel groter dan minister Ter Horst doet voorkomen. Deskundigen
missen in haar overzicht veel cijfers.
KLIK HIER
-
De ICT-problemen bij de overheid zijn veel groter dan minister Ter Horst doet voorkomen. Deskundigen
missen in haar overzicht veel cijfers.
KLIK HIER
-
Abonneren op:
Posts (Atom)
