Tijd en wijle

Er wordt me wel eens gevraagd: "Wat heb je vandaag met je tijd gedaan?"
Niet zo'n gekke vraag als je, wegens pensionering, alle tijd van de wereld hebt.
Toch is de vraag stellen makkelijker dan die beantwoorden.
Uiteraard zijn daar de normale dingen als: schoonmaken, wassen, eten bereiden, boodschappen inslaan enz.
Maar er blijft dan nog genoeg over.
Tijd.
Maar, waar blijft die dan?

Ik kan die vraag vaak niet goed beantwoorden.
Familie, vrienden, kennissen, krant, radio, PC, Internet, telefoon.
's Avonds is het op.
De tijd.
Die hebben de klokkenwijzers, hun plicht doende, weggetikt.
En ik heb voor mijn gevoel niets bijzonders gedaan maar..... heb me geen moment verveeld.

Er zijn zaken die gedaan moeten worden.
Zoals schilderen en kleine gebreken herstellen.
Dan ontstaat er een probleem.

Al heel lang heb ik last van mijn schouders.
Het is een moeilijk te diagnosticeren probleem.
Kan er onder normale omstandigheden goed mee omgaan.
Maar heb daardoor jaren geleden tafeltennis moeten opgeven.
Niet dat ik daar zo geweldig goed in was maar ik vond het heerlijk om te doen.
Enige tijd geleden heb ik een WII gekocht.
Tennis tegen de TV.
Leuk, maar moest weer stoppen.

Eigenlijk heb ik altijd last van mijn schouders.
Ben daar zo aan gewend geraakt dat ik het amper merk TOT ik iets moet doen.
Heb bijv. de struiken bijgeknipt.
Een werkje van niks.
Moest wel stoppen met het bewerken van de rest van de tuin.

Dus schilderen e.d.?
Ik zie er als een berg tegen op.

Een kwast weegt niks maar aan het end van je arm is het een enorm gewicht.

DQ
.

Gratis

KLIK HIER voor gratis Christelijke boeken.


.

De sportman.

Vorig jaar heb ik een fiets gekocht.
Een mooie stevige fiets.
Mijn allereerste nieuwe fiets.
Ik kocht de fiets in de hoop dat ik er veel gebruik van zou maken.
Dit in de wetenschap dat ik helemaal geen fietser ben.
Ben eerder een loper.
Maar niet een die de wandelschoenen aantrekt om die in redelijk korte tijd te verslijten.
Mijn wandelingetjes beperken zich tot stadscentrum en winkelbezoek.
Da's niet gering.
Ik woon immers pal in het centrum.........

Hengelo heeft een zeer merkwaardig centrum.
Als je de markt als middelpunt neemt dan lopen binnen enkele honderden meters bijna alle straten het centrum uit.
Vreemd.
Zouden er meer van dit soort steden in Nederland te vinden zijn?

Maar ik had het over lopen en fietsen.
Veel loop-kilometers maak ik dus niet.
Fiets-kilometers nog minder.
Jammer want mijn buik kan best wat vetafdrijvende middelen gebruiken.
Uiteraard heb ik ooit wel eens een stevig stukje gefietst.
Toch wel 30 km.............
In één keer!

Ik vind fietsen eigenlijk helemaal niet zo leuk.
Wat me echter het meeste tegenhoudt is niet de lichaamsbeweging.
Het is het alleen zijn.
Ik vind het gewoon niet gezellig om alleen te fietsen of alleen lange wandelingen te maken.
Geploeter in verenigingsverband lijkt me ook niks.
Des te meer bewondering heb ik voor mensen die grote fietstochten ondernemen en dat nog alleen doen ook.

Enige tijd geleden stond ik te wachten op de trein die me naar Schiphol zou brengen.
Een Air-Berlin Airbus A-320 zou naar Italië vliegen om me richting dochterlief, met aanhang, te brengen.
Tsja, wat een wereldreiziger.
Met een zeker dedain keek ik naar een oudere heer met een mooie en zwaarbeladen fiets.
Leuke dagjestochtondernemer.
Dacht ik.
Schijn bedriegt.
Mijnheer was eveneens op weg naar Schiphol.
Niet om naar Italië te vliegen.
Bepaald niet.
Hij was op weg naar China.
Daar kon je tenminste leuk fietsen!

DQ
.