Effe wachtuh

Zogauw ik weer tijd en gelegenheid heb om te webloggen ben ik er weer.
Tot dan.

DQ

Oordeel

Vanmorgen liep ik naar mijn vader die steeds meer zorg en hulp nodig heeft.
Zo'n klein half uurtje lopen in de sneeuw zet, ondanks de kou, de hersens toch op stoom.
Plotseling schoot me een Bijbelvers in gedachten:

"Oordeel niet opdat gij niet geoordeeld worde.."

Pang, dat kon ik in mijn zak steken.

DQ
.

Cynisme en oordeel

Officieel 230.000 doden in Haïti.
Verschrikkelijk.

Als ik het al verschrikkelijk vind, hoe zou God dat dan vinden?
"Zo, eigen schuld, dikke bult......?".
Hoe durven mensen dat te veronderstellen.

Hoeveel van de slachtoffers zullen geen christen zijn geweest?
Allemaal naar de hel?
Wederom: eigen schuld, dikke bult?

Wat hebben die oordelende christenen gedaan om te laten zien wat het betekent om christen te zijn?
Waar is hun, zichzelf wegcijferende, liefde?
Oordelen vanachter de schrijftafel in die heerlijk verwarmde comfortabele studeerkamer.

Het klinkt cynisch en sarcastisch, ik weet het maar....:
Als de rijke blanken in Haïti maar niet al te veel last hebben van de stank.
Dat is niet echt fijn als je lekker in de zon in je zwembad ligt.
Mogelijk ruikt het in hun kerken ook niet al te fris.

Straf.
Rechtvaardigheid.
Oordelen.
Veroordelen.
Arrogantie.
Betweterigheid.

Heb ik redenen om cynisch te zijn?
Ja!
Heb ik er recht op?
Dat is maar de vraag, want wat heb ik zelf gedaan om de wereld een stukje beter en rechtvaardiger te maken?
Te weinig, dus past me bescheidenheid.

Er zijn genoeg christenen die wel hebben begrepen wat het christenzijn inhoud.
Gelukkig wel.
Mijn cynisme heeft zeker geen betrekking op de gehele christenheid.
Ik zie zoveel goede zaken.
Nogmaals, gelukkig wel.

Bijbeltekst:
"Maar het meeste van deze is de liefde".
(Ik weet niet meer waar dat staat maar als ik me goed herinner gaat het Bijbelgedeelte over de gaven van de geest.)
Ach, ik zal het wel weer uit z'n verband hebben gerukt.
Voor de oordelende, veroordelende, mens zal ik/jij/zij/wij het toch nooit goed kunnen doen.

En inderdaad, dat maakt me onrustig.
Het is onprettig als positief bedoelde bedoelingen arrogant naar de prullenmand worden verwezen.
Zonder dat men zich verdiept in de achtergronden.
Zonder gevoel voor de ander.
Alleen omdat men het op voorhand al niet eens is met de keuze van de ander.
Bedenk dat het mogelijk is om op basis van de zelfde gedachte andere keuzes te maken.

En, o ja, ook ik oordeel en veroordeel.

DQ
.

Teleurstelling en bemoediging

Ja, ik kan erg teleurgesteld zijn.
Teleurgesteld in enkele mensen die zich christen noemen en dat ook zijn.
Hoe hard en onverdraaglijk kunnen ze zich opstellen.
Hoe weinig begrip kunnen ze opbrengen voor anderen.
Hoe weinig kunnen (willen?) ze meevoelen met anderen.
Wat fijn om dan andere christenen te ontmoeten die zich totaal anders opstellen.
Wat fijn om door hen bemoedigd te worden.
Ja, ik heb dat soms nodig.

DQ
.

Zon in het hart

Ik heb er genoeg van.
Het hoeft van mij niet meer.

Waar heb ik genoeg van en wat hoeft van mij niet meer?
De WINTER!
Nee, een winter-man ben ik niet.
Bepaald niet.
Oh, vroeger wel.
D.w.z. toen was ik geen winter-man maar een winter-kind.
Lange schaatstochten in Alkmaar.
Als kind merk je de kou niet.
Ik kan het me tenminste niet herinneren en bij mijn kleinzoon zie ik het ook niet.

Ik kijk naar de thermometer: -4,7 graden.
Ik kijk naar buiten en zie het sneeuwen.
Dat wil zeggen iets witachtigs doet z'n best om voor sneeuw door te gaan.

Als ik bibberend op de bus sta te wachten kom ik bibberend in gesprek met andere bibberaars.
Nee, ik ben niet de enige die de winter graag wil weg waaien.
Afscheid nemen doet pijn!
In dit geval niet.
Helemaal niet.

Stel je toch voor.........
Zon, vrolijke mensen, volle terrasjes.

Om de zon dichter bij me te halen op momenten dat de zon het in mijn hart een beetje af laat weten gebruik ik een hulpmiddel.
Ik ben vrij vaak in Andalucía geweest.
Daar kan je van zon spreken.
Soms zelfs een beetje erg veel.
(Vijfenveertig graden in de schaduw is best enigszins warm.)
Maar ik heb er fantastisch fijne herinneringen aan.
Meestal was ik er alleen.
Twee maal met Sebo.
Veel heb ik er gefilmd.
En daarom kan ik grijpen naar het eerder genoemde hulpmiddel.
Als ik een dvd pak, waar ik de film heb opgezet, en er onder het genot van een drankje en een warme kachel naar kijk komen veel dingen weer terug.
Bijna letterlijk.

Ik heb geen idee hoe het gevoelsleven van een ander werkt, per slot van rekening moet je het met je eigen gevoelsleven doen, maar ik beleef het zien van zo'n film zeer intensief.
Steeds weer, wanneer ik er naar kijk.
Momenten waarbij ik toen het gevoel had dat alle stukjes op z'n plaats vielen herbeleef ik op dezelfde wijze.
Heerlijk.

Veel van mijn/onze Spaanse momenten heb ik op youtube gezet.
Uiteraard zullen kijkers er nooit hetzelfde bij ervaren als Sebo en ik.
Zij zijn de kijkers en wij de belevers.
Toch geeft het mogelijk ook aan hen iets weer van de sfeer van toen.
Mocht je er iets van willen proberen mee te beleven ga dan naar mijn youtube kanaal.
www.youtube.com/donqueso
Zoek op Spanje of op het dorp Valverde del Camino.
Overigens meldde mijn zwager dat hij nu heerlijk in het zonnetje een kop koffie aan het nuttigen is op de plaza in Valverde del Camino.
Hij wel.

Het sneeuwt!

DQ
.

Reageren?

Voor mensen die ooit willen reageren op mijn proza verwijs ik bijvoorbeeld naar de reacties op het stukje "Marktwerking" van 4 februari 2010.

DQ
.

Vragen

Het is al geruime tijd geleden dat ik een wat langer stukje op mijn log plaatste.
Daar waren, en zijn, diverse oorzaken voor aan te wijzen.
Enkele daarvan hebben te maken met privé omstandigheden.
Maar hoe meer ik bij mijzelf te rade ga hoe meer ik tot de conclusie kom dat dit niet de enige reden is.
Nog steeds spelen die persoonlijke oorzaken en rol, ze zijn niet geheim en ooit schrijf ik er over.

Ieder die mijn log leest kan op de hoogte zijn van mijn jaren- en jarenlange worsteling met het geloof.
Ik kan niet begrijpen dat mensen zomaar iets kunnen aannemen wat ze niet zien.
Wel voelen misschien.
Helaas kan gevoel dingen met je doen die niet terecht zijn.
Je kunt door het gevoel belazerd worden.
En toch is emotie belangrijk.

Omdat er niet flitsende manifestaties zijn als bewijs van het bestaan van God blijft er weinig anders over dan de Bijbel te pakken en veel literatuur van gelovigen te lezen.
Maar als dat allemaal niet voldoende overtuigingskracht heeft, wat dan.........?

Het enige wat voor mij overblijft is kijken naar Christenen.
Hoe leven ze?
Ze moeten iets bezitten wat de moeite waard is.
En niet alleen de moeite waard, nee men moet aan hun handel en wandel zien dat er een God bestaat.
Nou, daar ga je dan........

Afgezien van de gelukkig vele christenen die wel laten zien zijn dat christenzijn de moeite waard is zijn er zovelen die zeggen christen te zijn maar er weinig van laten zien.
Die met Gods liefde in hun hart! geweld blazen.
Ze laten zien waar anderen falen omdat ze nou eenmaal de christelijke waarheid in pacht hebben.
Omdat zij dat weten, doen alle andere christenen die niet gelijk denken het fout.
En worden ze dus geoordeeld of veroordeeld.
Dat mag van God want zij hebben het nu eenmaal bij het rechte eind.
Hoe verdrietig.

En dan die akelige rancune.
Die verschrikkelijke arrogantie.
Het ontstellende begrip voor de gevoelens van de ander.
Dat is toch een christen onwaardig?

Ik weet dat er mensen zijn die zich persoonlijk aangevallen voelen.
Het zij zo, het is niet mijn bedoeling.
Nee, ik ben al zo lang bezig met deze materie.
Al langer dan sommige, mogelijk aangesprokenen, op deze aardkloot bivakkeren.
Mijn jarenlange zoektocht geeft aan hoe het bij mij leeft en hoe ik er mee zit.

Ik kan me nog de verontwaardiging herinneren van mijn, oprecht gelovige, moeder.
Ik was nog kind.
Ze las een stukje voor uit een christelijk magazine.
Daarin vertelde een evangelist over zijn reis naar het, door het door apartheid geteisterde, Zuid-Afrika.
Hij vertelde over de blanke kerkdiensten en gaf terloops aan dat al de neger kindertjes verloren waren.
Zij hadden immers Christus niet aangenomen.
De onderdrukkende blanke christenen kwamen in de hemel maar de door hen verstoten en achtergestelde oorspronkelijke bewoners niet.
Mijn moeder spoog vuur.
Het was zo in tegenstelling met de liefde die zij, vooral, in het nieuwe testament zag.
Waarin Iemand zijn leven gaf voor anderen.
En: "Laat de kinderkens tot mij komen en verhindert ze niet want dezulken enz......"
Ik weet niet waar de tekst staat en mogelijk citeer ik het niet helemaal juist.
Het was een lievelingstekst van mijn moeder die ze ten koste van haar gezondheid in de praktijk bracht.

Nu ik het toch over Bijbelteksten heb.....
Er wordt me wel eens verweten dat ik teksten uit hun verband haal.
Merkwaardig natuurlijk dat degenen die me dat verwijten precies hetzelfde doen om hun betoog kracht bij te zetten.
Ter verduidelijking:
Als ik een tekst aanhaal waar over de liefde gesproken wordt heb ik het niet over de bewijskracht er van (de Bijbel is geen juridisch handboek) maar gebruik ik het omdat ik denk dat zo'n tekst staat voor datgene wat voor mij de Bijbel belangrijk maakt.

Haïti.
Nog een reden waarom ik lang heb geaarzeld met het schrijven van dit stukje.
Ik weet het, ik schreef er al eerder over.

Het doet me pijn als z.g.n. christenen het lef hebben om bij de gruwelijke aardbeving te denken aan een straf van God.
Ik snap hun moed niet om op de plaats van God te gaan zitten.
Ik snap niet dat ze bij zulke ellende aan straf denken.
Durven te denken.

Heb je de rijke blanken in Haïti gezien?
Zij wonen in schitterende villa's.
Aardbevingsbestendig gebouwd.
Zij hoeven kennelijk niet gestraft te worden.
De zwarten wel?
Zij zijn daar als gevolg van het houden van slaven.
Ook Christenen hebben daar ooit lekker aan verdiend.

Ik weet het niet meer.........

DQ
.

Marktwerking

Kolossenzen 3:14

En bovenal, kleed u in de liefde,
dat is de band die u tot een
volmaakte eenheid maakt.

Wat jammer dat men het belang van deze tekst niet voldoende inziet.
Velen, ook vele Christenen, geloven in marktwerking als oplossing van economische problemen.
Ze draaien langzaam maar zeker de solidariteit de nek om.
Marktwerking geeft liefde (sociale bewogenheid) weinig kans en bevordert egoïsme.

DQ
.

Er zijn zo van die tijden..........

Er zijn zo van die tijden dat je met andere dingen bezig (moet) zijn dat met je weblog.
Dat zal voor iedere weblogger wel gelden maar voor mij nu in ieder geval.
Ik ben gewoon even wat drukker met andere zaken.
Vandaar mijn absentie van de laatste weken.
Maar....... Let op!
Ik kom terug.
Het is alleen nog niet duidelijk wanneer.
Morgen?
Overmorgen?
Volgende week?
In ieder geval zo snel me dat in redelijkheid mogelijk is.

Tot dan,
DQ
.