De computer had ik reeds afgesloten toen ik, al paracetamollend, tot de conclusie kwam dat het vorige bericht enige aanvulling behoeft.
Graag wil ik melden dat ik meerdere bemoedigende mailtjes heb gekregen en gesprekken heb gehad ná die negatieve belevenis.
Het is fijn te constateren dat ik in ieder geval door hen wel werd begrepen.
DQ
.
Hoi allemaal
Een groet van mij, Emanuele, uit het verre Italië. Veel plezier op de weblog van mijn opa.
donderdag 18 maart 2010
Weblog, vliegen, reageren en hoesten
Ik kreeg een mailtje van iemand die veronderstelde dat ik minder op mijn weblog schreef wegens een pijnlijke reactie die ik van een christen kreeg.
Nu is dat niet de hoofdreden, die ligt in de privé sfeer, maar wel is het zo dat hoe meer ik er over nadenk, hoe meer ik tot de overtuiging kom dat het zeker een rol speelt.
Het is n.l. zo dat de onsympathieke reactie precies paste in het beeld dat ik van sommige christenen heb.
Gelukkig past het beeld niet op de meerderheid van de christenen.
Nee, gelukkig niet.
Toch versterkt het, of ik wil of niet, de mening die ik al had.
Ik heb geen zin om verder op de bijzonderheden van de bedoelde reactie in te gaan.
Dat is ook niet nodig want de geinteresseerde lezer is op de hoogte van de hoed en de rand.
Maar ik blijf met het raadsel zitten hoe het mogelijk is dat iemand die zich een evangeliserende rol aanmatigt de kracht hiervan zomaar door eigen opstelling onderuit kan halen.
Het is niet zo dat ik het de desbetreffende figuur kwalijk blijf nemen.
Nee, het is alleen zo dat ik er geen bal van begrijp.
Liefdeloosheid hoort niet bij een christen.
Althans, zo begrijp ik het christendom.
Ik kwam moe bij de kinderen in Italië vandaan.
Een moeheid waarvan de oorzaak niet echt aan te wijzen was.
Zo druk was het daar niet.
Drie weken slecht weer zorgt er wel voor dat je thuis blijft.
Wel is het natuurlijk zo dat je gemakkelijker moe wordt met drie kleine kinderen om je heen dan wanneer je thuis rustig op de bank zit, je eigen leventje te leiden.
De boosdoener meldde zich gister in de vorm van een zere keel en hevige niesbuien.
Bij mij de gebruikelijke voorbode van een stevige verkoudheid.
Zo zit ik dan op deze heerlijke lentedag bibberend naast een stomende kachel met een deken op me heen gewikkeld op de bank.
Paracetamol als grote vriend.
Zielig, he?
De reacties op mijn weblog heb ik inmiddels beantwoord.
Degene die reageerde op Glorieklokken enz. heb ik mogelijk een tip kunnen geven.
Hoop dat de desbetreffende mevrouw dat op tijd zal zien.
Nu ga ik me even lekker terugtrekken en gezellig corresponderen met mijn hoofdpijn.
O ja, op mijn youtube kanaal heb ik enkele recente Italië filmpjes gezet.
Mogelijk komen er nog meer.
Voor de luchtvaartliefhebber plaatste ik ook een filmpje.
Bij nadering van Schiphol laat een hevige wind de vleugels behoorlijk op en neer gaan.
DQ
Abonneren op:
Posts (Atom)
